عواقب و پيامدهاي احتمالي طلاق يا تأثير آن در پديده‌هاي رواني و اجتماعي فرزندان طلاق را مي‌توان چنين بر شمرد:

1 – بزهكاري كودكان و نوجوانان، ناسازگاري‌ها و رفتارهاي ضد اجتماعي آنان.

2 – فحشا به ويژه در نتيجه فقر و ناآگاهي.

3 – اعتياد زنان، مردان و كودكان و استفاده از كودكان در توزیع مواد‌مخدر و ديگر فعاليت‌هاي غيرمجاز.

4 – پرخاشگري و ناسازگاري كودكان، فرار از منزل و ولگردي آنان.

5 – افت تحصيلي، خودكشي زن يا شوهر و حتي كودكان.

6 – كاهش ميل به ازدواج در ديگر افراد خانواده به ويژه بچه‌‌های طلاق.

7 – اهمال و مسامحه والدين در تعليم و تربيت فرزندان، ايجاد آسيب‌هاي رواني و اجتماعي براي آنان.

8 _ فرزندان پسر طلاق در همانند‌سازي‌ مردانه دچار اشكالات زيادي خواهند شد و در بسياري از موارد تمايلات هم جنس گرايانه از خود بروز مي‌دهند و اتكاي به نفس آنان نيز به شدت كم مي‌شود.

9 – فرزندان طلاق با گذشت 5 سال به هيچ وجه نمي‌توانند ثبات هيجاني و عاطفي خود را از دست دهند.

10 – بچه‌هاي طلاق آينده خوبي را براي خود تصور نمي‌كنند و اطمينان خود را به اركان زندگي از دست مي‌دهند و از آنجا كه بي‌توجهي خانواده را به مسائل و نيازهاي خود لمس مي‌‌كنند، در آينده نسبت به افراد پيرامون خود و در مقياس بالاتر، اجتماع، به نوعي بي‌اعتنايي و بي‌توجهي كشيده مي‌شوند.

فرزندان طلاق

طلاق و فروپاشي خانواده ضمن بر هم زدن تعادل رواني – عاطفي افراد خانواده موجب بروز آسيب‌هاي اجتماعي مي‌شود. طلاق به هر دليلي درست يا نادرست پيامدهايي براي فرد و جامعه دارد.تحقيقات نشان مي‌دهد، كه اثرات طلاق بستگي به سن كودك هنگام طلاق دارد. همچنين اثر طلاق بر كودك به جنسيت، شخصيت، ميزان ناسازگاري و درگيري والدين و حمايت خانواده و دوستان كودك بستگي دارد.

جدايي پدر و مادر يك اثر آني و زودگذر نيست؛ بلكه در تمامي‌ مراحل زندگي فرزندان اثرات منفي و زيانباري را بر جاي خواهد گذاشت. پراكنده شدن اعضاي خانواده و محروميت فرزندان از سرپرستي مشترك والدين، پس از فروپاشي و از هم گسيختگي خانواده آنان را از داشتن مواهب و مزاياي زندگي خانوادگي محروم مي‌كند و هويت فردي و خانوادگي فرزندان طلاق را مختل مي‌كند.

آسيب‌شناسان اجتماعي براين باورند كه پس از جدايي والدين، مسائل روحي و رواني بسياري براي فرزندان ايجاد مي‌شود. از جمله: بدبيني به جنس والد ديگر و بي‌خبر ماندن از روحيات و ساختار وجودي او كه آسيب‌هاي آن بعدها در ازدواج چنين فرزنداني آشكار مي‌شود. مشكلات رواني و جسماني، تربيتي، احساس گناه و سردرگمي، اختلال در هويت و احتمال گرايش به بزهكاري را مي‌توان از جمله آثار مخرب وزيانبار معنوي و مادي طلاق روي فرزندان برشمرد.

فرزنداني كه براثر طلاق والدين، حاميان اصلي خود را از دست مي‌دهند، بيش از ديگران در خطرند و به راحتي فريب ظاهر آراسته و سخنان فريبنده افراد را مي‌خورند. طبق تحقيقات انجام شده، 70درصد افرادي كه دچار آسيب‌هاي اجتماعي مي‌شوند فرزندان طلاق هستند. از اين‌رو توجه به مقوله پيشگيري از طلاق اهميت خاصي دارد.