تربيت، عامل فهم و تنظيم رابطه انسان با خداست و راه و رسـم اين ارتباط را به آدمي مي آموزد. مي دانيم رابطه خدا و انسـان از دو ديد و از دو چهره قابل بررسي است. يکي رابطه خدا با انسان و ديگر رابطـه انسان با خدا.  تربيت، ما را با خدايمان آشنا کرده و پايبنــد فرمان ها و تعاليم الهي مي سازد. ارزش توکل و توسل به او را نشـان داده و ما را به کيفيت عبادت و ارتباط با پروردگار و دعا و مناجـات و استمرار و استعانت از او آگاه مي سازد. تربيت، مي تواند عامل وصول انسان بـه مقام عبد و عبوديت باشد و تجربه هاي روز از خانواده ها و مردم و مبلغان آن را اثبات مي کند.