دانلود روایت پژوهی مداخله خانوادگی در راستای حل مشکلات دانش آموز

فرمت ورد و قابل ویرایش

شرح مختصر فایل

چکیده

تربیت به طورکلی با صنعت فرق دارد. صنعت عبارت است از ساختن به معنی « این که شی یا اشیایی را تحت عنوان یک نوع پیراست ها و آراستن ها قرار می دهند؛ میان اشیا و میان قوای اشیا ارتباط برقرار می کنند، قطع و وصل هایی در جهت مطلوب انسان صورت می گیرد و آن گاه این شی می شود مصنوعی از مصنوع های انسان. فرض کنید که از طلا یک حلقه ی انگشتر ی ا یک زیور دیگری می سازیم؛ آن را شکل می دهیم و می شود
یک مصنوع برای ما. ولی تربیت عبارت است از پرورش دادن ، یعنی استعداد های درونی ای را که بالقوه در یک شی موجود است به فعلیت درآوردن و پروراندن. تربیت فقط در مورد جاندار ان یعنی گیاه و انسان و حیوان صادق است؛ یعنی یک سنگ و فلز را نمی شود پرورش داد؛ آن طور که یک گیاه یا یک حیوان و ی ا یک انسان را پرورش می دهند. اگر بنا باشد یک شی شکوفا شود باید کوشش کرد همان استعداد هایی که در
آن هست بروز و ظهور کند.
ان للقلوب شهوه « : در نهج البلاغه در کلمات قصار جمله ای به این معنا آمده که « .» فاتو ها من قبل شهوه و اقبال ها « ، دل یک میلی دارد و اقبالی و ادباری » واقبالا و ادبارا فان « ، کوشش کنید دل ها را از ناحیه میل آن ها پرورش دهید، به زور وادارشان نکنید قلب اگر مورد اکراه و اجبار قرار گیرد، کور می شود ؛ یعنی خودش .« القلب اذا اکره عمی واپس می زند … هر نوزادی که پا به دنیای هستی می گذارد، از عالی ترین و کامل ترین
امکانات رشد برخوردار است. خداوند متعال انسان را در بهترین حالت آفریده است، فقط مطهری، » کافی است در محیط مناسب خانواده، جامعه و مدرسه پرورش یابد 1373 ،ص، 58 در واقع، باید باور کنیم ریشه ی مشکلات دانش آموزان در یادگیری و یا اختلالات رفتار ی را باید در خانواده جستجو کرد و در رفع آن مشکل برآمد. تجربه ای که بنده در سال های اخیر در حل مشکل یک دانش آموز که البته از شاگردان خودم هم نبود کسب کردم، برایم ثابت کرد که آری این دانش آموزان روحی پاک و با صفا دارند که گاهی در زیر باران مشکلات خانوادگی آسیب می بینند و این مساله به نوعی وظیفه معلمان را سنگین تر می کند که در برخورد با آن ها همه ی جوانب را در نظر بگیرند.

مقدمه

اکثر روز ها چون زود به مدرسه می رسیدم از پشت پنجره شاهد آن بودم که ساعت آخر وقتی زنگ مدرسه برای رفتن دانش آموزان به منزل نواخته می شود، خانمی نسبتا” جوان در حالی که ویلچری را که دخترکی بر روی آن نشسته هل می دهد و وارد مدرسه شده دختر را در حیاط بر روی ویلچر ر ها کرده و به سمت دفتر می رود.
در بین هیاهوی دانش آموزان در رفتن به منزل این ویلچر در حیاط باقی می ماند و دقایقی بعد یکی از دانش آموزان مدرسه می آمد و دسته ی ویلچر را می گرفت و منتظر می ماند و بعد از این که خانم جوان برمی گشت با هم به خانه می رفتند. این صحنه تقریبا” هر روز تکرار می شد. یک روز که باران شدیدی می بارید و من زود رسیده بودم و شاگردانم هنوز نیامده بودند، باز هم دیدم مادر و دخترک روی ویلچر از کنار در رد شدند تا « : ولی تا زنگ مدرسه یک ساعتی باقی بود. سریع خودم را به جلوی در رساندم و گفتم حمل ویلچر به مرکز .» زنگ مدرسه یک ساعتی مانده، لطفا” به داخل مرکز بیایید راحت تر بود. چون از سطح زمین یک پله بیشتر ارتفاع نداشت. خانم جوان قبول کرد و خودش ویلچر را بلند کرد و به داخل آورد.
به دلیل این که کف مرکز موکت بود بچه را از روی ویلچر بلند کرد و ویلچر را پشت در گذاشت و به داخل کلاس من آمدند. کمی خیس شده بودند از او خواستم چادر خیسش را روی بخاری خشک کند. از او پرسیدم چرا خودتان با این شرایط دنبال دانش آموزتان می آیید؟ مگر او خودش نمی تواند به منزل بیاید؟ او با اشاره به فرزندش که روی پای خودش گذاشته بود، گفت: این فرزندم دانش آموز کلاس سوم همین مدرسه ی ابتدایی کناری است. باورم نمی شد آن بچه ی روی ویلچر کلاس سوم بود. دختر بچه که متوجه تعجب من شده بود، گفت: خانم من باسوادم. بعد رو به مادرش کرد و گفت: مامان کتابم را بده بخونم. مادر در حالی که دختر روی پایش بود خم شد و کیف دختر را از روی زمین برداشت و کتابی را از داخل آن در آورد و او شروع کرد به خواندن. تقریبا” خوب می خواند. ولی خیلی روان نبود و مادر نیز در خواندن کلمات با صبر و شکیبایی کمکش می کرد. بعد اتمام خواندنش کلی تشویقش کردم؛ نامش را پرسیدم. اسم او فاطمه بود و یک هدیه کوچک که در کمد کلاس داشتم به او دادم.

جهت دانلود کلیک کنید